lunes, 20 de mayo de 2013

Un pequeño balance y alguna anécdota

Desde que nació Victoria el tiempo ha pasado tan intensamente que no he tenido tiempo de escribir apenas. Ahora, no sabría ni por dónde empezar... Y es que el día a día con un bebé en casa es frenético y apasionante. Los cambios y logros de Victoria son constantes y debo estar con ella en cada pequeña gran conquista. Victoria acaba de cumplir diez meses y a lo largo de este camino ha habido grandes sonrisas, bailes, palmitas, canciones, caricias, manotazos, abrazos, petorretas... Momentos emocionantísimos como su primera carcajada, el día que se arrancó a gatear, o la tarde en que sorprendentemente pudo encadenar cuatro pasos seguidos. Ocurrió hace algo más de 15 días y fue todo un clásico (seguro que a la mayoría les ocurre así o muy parecido): fue de mis brazos hasta los de su papá, que estaba situado a escasos palmos de mí.

Ahora han vuelto a pasar un par de semanas hasta que he retomado el post, y ya se cruza la casa echando la pancheta para delante como si buscase el punto de equilibrio ahí para contrarrestar el peso del pañal. Ya no hay rincón de la casa que se le resista, ni peligro que no quiera practicar. Además, por si el paso de cuatro a dos patas no fuera suficiente conquista, este avance ha venido acompañado de otro bastante útil: señalamos para pedir las cosas que queremos y sabemos decir que no con contundencia. Estoy que ni me lo creo porque estos son grandísimos pasos hacia la autonomía. De hecho, ya juega sola con sus juguetes, y yo que me quejaba de que tenía poco tiempo para otras cosas, va y me quedo embobada mirándola!! Todo esto esta siendo muy práctico a la hora de dormir... No hay trucos, jaja. Está tan cansada que duerme mucho más tiempo del tirón, la mayor parte de las veces toda la noche seguida.

El otro día en la piscina, la monitora me comentaba que veía muy bien a la niña, muy espabilada, y que no estaba enmadrada en exceso (angustia de la separación, rechazo a extraños...). A continuación, me dijo algo que me ha dado que pensar: "será que lo estás haciendo bien". Es increíble, pero como mamá nadie suele decirte estas cosas, más bien todo lo contrario. Pasas de ser una 'mujer normal' a una especie de depositaria de todo tipo de consejos sobre cuidados del bebé, temperaturas corporales y un larguísimo etcétera normalmente encaminado a alguno de estos supuestos: no estás haciendo lo correcto, no está mal pero yo por experiencia te digo que ".....", o va todo bien pero te prevengo porque.... Y aquí es donde te dicen los riesgos que te esperan, porque parece que el hecho de que las cosas puedan continuar marchando bien no se contempla, ni mucho menos que tu puedas como 'mujer mamá' (sujeto lleno de obligaciones y sometida a juicios externos de todo tipo y que goza de mucha menos comprensión que la 'mujer normal') seguir viviendo 'despreocupadamente' sin pensar en la multitud de riesgos, enfermedades y peligros que te aguardan.

Un ejemplo de esto (por si he dado demasiados rodeos). - ¿Y ya anda la nena con 10 meses? Pues a partir de ahora ten mucho cuidado porque si se cae cogerá miedo y retrocederá. Ahí va otro comentario ante la misma pregunta: - Supongo que habrá gateado porque andar tan pronto puede perjudicar su espalda.

Nada más nacer Victoria, si hubiese seguido los consejos de vecinos y 'espontáneos' anónimos, me hubiera vuelto loca y la nena habría pillado un resfriado de miedo. En el mismo parque durante un par de horas le hubiera tenido que poner y quitar la rebequita fina más o menos cuatro veces de promedio. 

7 comentarios:

  1. Eres una super-mama, super-sobrina y super de todo y de tal palo tal astilla, la pequeña Vic se parece un montón a tí de pequeña en cuanto a su su independencia y su caracter. Os quiero mucho a las dos.- Mati

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Muchas gracias tía!! Yo tb te quiero!! Y ya sabes, no pretendo ser super de nada jeje

      Eliminar
  2. Gracias por seguirme!! Yo también a ti ;)

    ResponderEliminar
  3. Bien. Como no podia ser de otra manera mujer-mama-arbol-roca.

    ResponderEliminar
  4. Hola Mireia, quines observacions més suggerents. Per casualitat de xicoteta vares anar a l'escoleta Els Xiquets?. Crec que sí. M'encantaria connectar amb tu i contar-nos coses del món de la comunicació. Sóc President d'ACICOM. www.acicom.org

    ResponderEliminar
  5. Hola Mireia, quines observacions més suggerents. Per casualitat de xicoteta vares anar a l'escoleta Els Xiquets?. Crec que sí. M'encantaria connectar amb tu i contar-nos coses del món de la comunicació. Sóc President d'ACICOM. www.acicom.org

    ResponderEliminar